Πρώτη Κυριακή της άνοιξης, λοιπόν, θα πάρουμε το πλοίο για το νησί της κόρης του Ασωπού, την Αίγινα. Κατά τη μυθολογία, ο βασιλιάς των θεών Δίας ερωτεύτηκε την ωραιότερη από τις είκοσι κόρες του θεού Ασωπού, την Αίγινα. Την απήγαγε και την μετέφερε στο νησί Οινώνη.

Εκεί απέκτησαν έναν γιο, τον Αιακό, και το νησί πήρε το όνομα της Αίγινας. Ο Δίας έκανε βασιλιά τον Αιακό και, όπως λέει ο μύθος, μεταμόρφωσε τα μυρμήγκια του νησιού σε ανθρώπους για να αποκτήσει υπηκόους. Γι’ αυτόν τον λόγο οι κάτοικοι της Αίγινας ονομάστηκαν Μυρμιδόνες. Σύμφωνα με μιαν άλλη εκδοχή, ο Δίας μεταμόρφωσε την Αίγινα σε νησί και τον εαυτό του σε βράχο.

Η Αίγινα, που είναι σαν να βγαίνει τώρα από τον μύθο, αυτήν την εποχή είναι πανέμορφη. Το φυσικό περιβάλλον με τις φιστικιές να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, ο ελαιώνας της με τα υπεραιωνόβια ελαιόδεντρα σε ένα θαυμάσιο οροπέδιο κρυμμένο στην καρδιά της, οι πανέμορφες παραλίες, πολλές πευκόφυτες, τα ενδιαφέροντα αξιοθέατα αλλά και οι πολλές προτάσεις για διασκέδαση και ευχάριστες δραστηριότητες κάνουν την Αίγινα πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες κάθε ηλικίας και, μάλιστα, όλον τον χρόνο.

Θα συναντήσετε όμορφα χωριά και γραφικές περιοχές, ερημικές αλλά και κοσμοπολίτικες παραλίες, φυσικά μονοπάτια και προτάσεις για εναλλακτικό τουρισμό.

Η Αγία Μαρίνα βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Αίγινας και είναι από τα πιο γνωστά χωριά της. Συνδυάζει αρμονικά τη γραφικότητα με τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, ενώ η παραλία της είναι από τις ομορφότερες του νησιού. Προσφέρει πολλές προτάσεις διασκέδασης και διαμονής.

Η Βαγία βρίσκεται στο βορειότερο τμήμα της Αίγινας και είναι ένα γραφικό ψαροχώρι, περιτριγυρισμένο από πεύκα.

Ο Μαραθώνας είναι ένα ήσυχο παραθαλάσσιο χωριό στη δυτική πλευρά της Αίγινας, σχεδόν αανάμεσα στην πόλη της Αίγινας και στο χωριό Πέρδικα.

Ο Μεσαγρός είναι ορεινό παραδοσιακό χωριό και βρίσκεται στο κέντρο του νησιού. Καθώς είναι χτισμένο σε υψόμετρο προσφέρει πανοραμική θέα, ενώ βρίσκεται επίσης και πολύ κοντά στον ναό της Αφαίας Αθηνάς.

Η Πέρδικα είναι ένα γραφικό και πανέμορφο χωριό, χτισμένο στο νοτιοδυτικό άκρο της Αίγινας, απέναντι από το νησάκι Μονή. Εχει ιδιαίτερα όμορφο περιβάλλον και συγκεντρώνει πολλούς επισκέπτες κάθε χρόνο.

Η Σουβάλα βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Αίγινας και είναι το δεύτερο λιμάνι της. Το συγκεκριμένο λιμάνι είναι γνωστό από τα αρχαία χρόνια και η αρχαία πόλη της Σουβάλας ήταν πολύ ανεπτυγμένη.

Για τους φυσιολάτρες οδοιπόρους και οικολόγους που θα ήθελαν να γνωρίσουν το άλλο πρόσωπο της Αίγινας υπάρχουν τα δάση, οι παραδοσιακοί ορεινοί οικισμοί Παχειοράχη και Ανιτσαίο, και η πανέμορφη περιοχή του Ορους με τα ερείπια του αρχαίου ναού του Ελλάνιου Δία.

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
- Το Αρχαιολογικό Μουσείο όπου φιλοξενούνται οι αρχαιολογικοί θησαυροί του νησιού, με ιδιαίτερη έμφαση στα αιγινίτικα πιθάρια των μεσοελλαδικών χρόνων

- Το Μουσείο Καπράλου όπου στεγάζεται το εργαστήρι του σπουδαίου γλύπτη Χρήστου Καπράλου. Στις αίθουσες του μουσείου εκτίθενται αντιπροσωπευτικά δείγματα του έργου του.

- Τον δωρικό ναό της Αφαίας Αθηνάς, χτισμένο με ντόπιο ασβεστόλιθο που διατηρείται σε αρκετά καλή κατάσταση. Βρίσκεται μέσα σε πευκοδάσος πάνω σε ύψωμα που δεσπόζει στο τοπίο, 4χλμ. από την Αγία Μαρίνα, 6χλμ. από τη Βαγία και 13χλμ. από τη Σουβάλα.

- Το σπίτι του Ροδάκη στον Μεσαγρό, το οποίο διατηρείται σε καλή κατάσταση και είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα της λαϊκής αρχιτεκτονικής του 1880. Στην περιοχή του Κάβου στον Μεσαγρό βρέθηκε προϊστορικός οικισμός ενώ στην κορυφή του λόφου σώζονται τα ερείπια του μεσαιωνικού κάστρου.

- Το κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων και πουλιών μετά το χωριό Παχιά Ράχη και πριν από το χωριό Ανιτσαίο. Περιθάλπει άγρια ζώα και πουλιά τα οποία στη συνέχεια απελευθερώνονται στο φυσικό περιβάλλον τους.

- Αξίζει να κάνετε τη βόλτα με το αμαξάκι στην πόλη της Αίγινας κατά μήκος του παραλιακού δρόμου.

ΜΕ ΠΛΟΙΟ: Η Αίγινα συνδέεται με το λιμάνι του Πειραιά με τακτικά δρομολόγια πλοίων, ιπτάμενων δελφινιών και μικρών πλοιαρίων, ενώ έχει τακτική επικοινωνία και με τα υπόλοιπα νησιά του Σαρωνικού, Αγκίστρι, Πόρο, Μέθανα, Υδρα καθώς και με την Ερμιόνη και την Επίδαυρο, στην Πελοπόννησο.

ΟΡΘΟΠΕΤΑΛΙΕΣ: Μόλις φτάσετε στην πόλη της Αίγινας, κατευθυνθείτε νότια και ακολουθήστε την παραθαλάσσια διαδρομή που οδηγεί στο γραφικό ψαροχώρι της Πέρδικας. Η απόσταση των 9χλμ. είναι βατή. Εάν αντέχουν τα πόδια σας, μπορείτε να συνεχίσετε μέχρι το ορεινό χωριό Σφεντούρι με την καταπληκτική θέα.

Ιστορία
Το νησί, μια από τις μεγαλύτερες ναυτικές δυνάμεις κατά την αρχαιότητα, έγινε ο τόπος όπου κόπηκε το πρώτο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό κερματόμορφο νόμισμα, η "χελώνη" (περίπου 650 π.Χ.). Κέντρο καλών τεχνών και γλυπτικής, ίδρυσε το Αιγινήτειο Εργαστήριο που ήταν περίφημο τον 6ο και 5ο αιώνα π.Χ.
Στην Επανάσταση συνέβαλε δυναμικά, ενώ το 1828 ο Καποδίστριας εγκατέστησε εδώ την έδρα της κυβέρνηση της Νεότερης Ελλάδας. Τα απομεινάρια του αρχαίου πολιτισμού και η κληρονομιά του νεοσύστατου ελληνικού κράτους σε συνδυασμό με τη φυσική ομορφιά, προσδίδουν στην Αίγινα έναν μοναδικό χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο ότι προσωπικότητες όπως o Κώστας Βάρναλης, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Γιάννης Μόραλης, ο Νικολάου, ο Χρήστος Καπράλος κ.α έζησαν και δημιούργησαν στο νησί. Σήμερα, η πόλη της με τα νεοκλασικά και ιστορικά κτήρια πλαισιώνει το γραφικό λιμάνι που εύκολα μπορεί να γίνει η αφετηρία για να γνωρίσει κανείς τις όμορφες παραθαλάσσιες περιοχές, τα παραδοσιακά χωριά και αλλά και τοποθεσίες εξαιρετικού ενδιαφέροντος όπως το Όρος με τα ερείπια του Ελλανίου Διός.

Η Αίγινα σήμερα
Χαρακτηριστικό του νησιού τα εντυπωσιακά νεοκλασικά κτήρια γύρω από το λιμάνι.Αμαξάκια περνούν μπροστά από τα αμέτρητα καφέ της παραλιακής, ενώ θα ξεκινήσουμε την γνωριμία με το νησί με μια βόλτα στον μόλο όπου στέκει το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, βόρεια του λιμανιού. Με το που φτάνουμε, δεκάδες πωλητές μας υποδέχονται αραδιάζοντας σε πάγκους βαζάκια με γλυκό και σακούλες με φιστίκι. Με τα πόδια ή με ποδήλατο θα γυρίσουμε την πρωτεύουσα που γοητεύει με τα αρχοντικά κτήρια με τους γέρικους φοίνικες, μάρτυρες της παλιάς αίγλης και του πλούτου του νησιού όταν η Αίγινα έγινε η πρώτη πρωτεύουσα του σύγχρονου ελληνικού κράτους (1828-1829).

Αξιοθέατα
Μπορείτε να δείτε και να επισκεφθείτε σημαντικά αξιοθέατα από την αρχαιότητα αλλά και την σύγχρονη Ελλάδα.

• το Κυβερνείο του Καποδίστρια
• το Εϋνάρδειο Κεντρικό Σχολείο για την εκπαίδευση δασκάλων όπου δίδαξαν σπουδαίοι άνθρωποι των γραμμάτων.
• το Ορφανοτροφείο του 1830 που στέγασε τα ορφανά του αγώνα.
• το Αρχαιολογικό Μουσείο (τηλ. 22637). Στο ίδιο σημείο έχουν ανακαλυφθεί 12 επάλληλοι οικισμοί από την νεολιθική εποχή μέχρι τους ιστορικούς χρόνους.
• το Εθνικό Τυπογραφείο, τη Σχολή Ευελπίδων, την Εθνική Τράπεζα και το Ωδείο.
• τον εντυπωσιακό κοκκινωπό Πύργο Μάρκελλου (1802), σήμα κατατεθέν του νησιού, που χρησιμοποιήθηκε από την Αντικυβερνητική Επιτροπή και στα χρόνια του Καποδίστρια για τη στέγαση του Δημοσίου Ταμείου και του Φρουραρχείου.
• τη μητροπολιτική εκκλησία του Αγίου Διονυσίου με τις θαυμάσιες τοιχογραφίες, όπου ορκίστηκε ο Καποδίστριας και οι πρώτοι Βουλευτές.
• τα ερείπια του δωρικού Ναού του Δελφίνιου Απόλλωνα, κοντά στο λιμάνι. Εδώ βρίσκεται η Κολώνα, η μοναδική αρχαϊκή κολώνα που στέκει από τον ναό του 6ου π.Χ. αιώνα.
• τα αρχοντικά όπως τα σπίτια του Χαρίλαου και Σπυρίδωνα Τρικούπη, του Κανάρη και του Κουντουριώτη
• το Μουσείο Καπράλου όπου έζησε και δημιούργησε ο γλύπτης και ζωγράφος Χρήστος Καπράλος
• τον πύργο Ζαΐμη και το σπίτι όπου έμεινε ο Νίκος Καζαντζάκης στα Πλακάκια
• τον περίπτερο Ναό της Αφαίας Αθηνάς στην Αγία Μαρίνα. Το σημαντικότερο μνημείο του νησιού. Χτισμένος το 500 π.Χ. από αιγινήτικο πωρόλιθο εντυπωσιάζει με την καλοδιατηρημένο δωρικό του στιλ αφού σώζονται 24 από τους 34 κίονες του περιστυλίου. Κάποτε είχε εξαιρετικά γλυπτά που τώρα βρίσκονται στην Γλυπτοθήκη του Μονάχου. Θα τον βρούμε στην κορυφή ενός λόφου μέσα στα πεύκα, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι σχηματίζει ένα ισοσκελές τρίγωνο με τους ναούς του Παρθενώνα και Ποσειδώνα στο Σούνιο.
• το εντυπωσιακό μοναστήρι της Αγίας Τριάδας - Αγίου Νεκταρίου, κοντά στην Παλαιοχώρα, με τον τάφο και τα λείψανα του Αγίου. Η εκκλησία του είναι μια από τις μεγαλύτερες των Βαλκανίων.
• τον πύργο του Μοναστηριού της Παναγιάς της Χρυσολεόντισσας (1600),  δεξιά του Αγίου Νεκταρίου, του οποίου η αρχιτεκτονική θυμίζει εκείνη των μοναστηριών του Άθω.
• το Σπίτι του Ροδάκη, ένα από τα χαρακτηριστικότερα δείγματα λαϊκής αιγινήτικης αρχιτεκτονικής στην περιοχή του Μεσαγρού.

Η Παλαιοχώρα
Στην ενδοχώρα του νησιού σώζεται η Παλαιοχώρα, η Αίγινα των βυζαντινών χρόνων (800-1800 μ.Χ.).  Εγκαταλελειμμένη από τον 19ο αιώνα, ανακαινίζονται τώρα οι ιστορικές εκκλησίες της. Γνωστή σαν νησιωτικός Μυστράς, αφού κάποτε είχε 365 εκκλησίες σύμφωνα με την παράδοση, έζησε πειρατικές επιδρομές και πολλά δεινά από τον Μπαρμπαρόσα το 1537. Στις τριάντα έξι εκκλησίες του μεσαιωνικού οικισμού που σώζονται σήμερα θα θαυμάσετε τοιχογραφίες από όλες τις περιόδους της Βυζαντινής αγιογραφίας.
Από την Παλαιοχώρα οι πεζοπόροι μπορούν να ακολουθήσουν τα πετρόχτιστα μονοπάτια που οδηγούν στην καρδιά της Αίγινας, ενώ κατεβαίνοντας προς τα παράλια θα συναντήσετε το λιμάνι της Σουβάλας με τις γνωστές ιαματικές πηγές.

Εκδρομές
Όσοι αγαπούν τη φύση και το περπάτημα θα βρουν πολλά ενδιαφέροντα να κάνουν και να δουν στην Αίγινα. Η πυκνή βλάστηση, τα παραδοσιακά ορεινά χωριά όπως η Παχειοράχη και το Αντιτσαίου, το οικολογικό νησάκι απέναντι από την Πέρδικα, οι πανέμορφες πλαγιές του Όρους όπου στέκουν τα ερείπια του ναού του Ελλανίου Διός και το οροπέδιο στην ενδοχώρα με το μοναστήρι της Χρυσολεόντισσας, προσφέρονται για αξέχαστες περιηγήσεις.

Παραλίες και βόλτες
Στα περίχωρα θα έχετε την ευκαιρία να κολυμπήσετε στον Παλαιόπυργο, τον Άγιο Βασίλειο , την Αιγινήτισσα  και τα Πλακάκια. Εννέα χιλιόμετρα νότια, καλαμιές, ευκάλυπτοι, πεύκα και φιστικιές σας συνοδεύουν μέχρι τη γραφική Πέρδικα που κερδίζει τις εντυπώσεις. Πέρα από τα ασβεστωμένα σοκάκια και το έντονα νησιώτικο χρώμα, διαθέτει όμορφη ακρογιαλιά και ψαροταβέρνες που σερβίρουν δίπλα στην παραλία. Από το λιμανάκι της θα πάρετε το καΐκι για το ακατοίκητο νησί της Μονής όπου ζουν αγριοκάτσικα κρι-κρι, παγόνια, ζαρκάδια και πόνυ. Από την Πέρδικα ο παραλιακός δρόμος φτάνει στην παραλία του Μαραθώνα απέναντι από τις γκριζωπές βουνοκορφές της Πελοποννήσου.

Αγία Μαρίνα
Δεκαέξι χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα θα συναντήσουμε την τουριστική Αγία Μαρίνα με την απέραντη αμμουδιά της, που βρέχεται από ρηχά νερά και σκιάζεται από πεύκα.

Προϊόντα
Δοκιμάστε τα φημισμένα σε ολόκληρο τον κόσμο φρεσκοκαβουρντισμένα φιστίκια Αιγίνης αλλά και τα γλυκά που φτιάχνονται με φιστίκι όπως γλυκό του κουταλιού, μέλι με φιστίκι και υποβρύχιο φιστίκι. Υπέροχα είναι και τααμυγδαλωτά του νησιού.
Επίσης, η Αίγινα φημίζεται επίσης για την αγγειοπλαστική και περιοχές όπως ο Μεσαγρός βγάζουν καταπληκτικά κομμάτια. 

Παραδοσιακό Φαγητό
Το φαγητό βασίζεται κυρίως στα ψάρια όπως κατσούλες και γλανιούς και στα θαλασσινά που σερβίρονται στα περισσότερα στέκια της Αίγινας και περισσότερο σε παραθαλάσσια χωριά όπως η Πέρδικα.
ΔιαμονήΣτις Αίγινα υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία και ξενώνες τα οποία ανταποκρίνονται σε διαφορετικές ανάγκες και γούστα. 

Εκδηλώσεις

• Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ
• Φεστιβάλ Θεάτρου
• η Γιορτή της Φιστικιάς ( Aegina Fistiki Fest ) το Σεπτέμβριο
• Εκδηλώσεις γύρω από τον χώρο του φωταγωγημένου Ναού της Αφαίας
• Πανηγύρι στη Μονή της Παναγίας της Χρυσολεόντισσας τον Δεκαπενταύγουστο και στις 9 Νοεμβρίου προσκύνημα στον Άγιο Νεκτάριο. Τέλος, στις 3 Σεπτεμβρίου οι πολιτιστικοί σύλλογοι αναβιώνουν το τοπικό έθιμο της κηδείας του Λειδινού στο χωριό της Κυψέλης, 3 χιλιόμετρα από την Αίγινα.
• (Πηγή: www.madata.gr)

Βενετία ή Βόσπορος; Ο Πόρος είναι μαγευτικός και τόσο προσιτός. Μια ώρα από τον Πειραιά, το διαμάντι του Αργοσαρωνικού, σας περιμένει για να σας αποπλανήσει.

Από όλα τα νησιά του Αργοσαρωνικού, ο Πόρος αποτελεί το νησί που προίκισε απλόχερα η φύση. Από τη μία, η αύρα, το πράσινο, οι πανέμορφοι κολπίσκοι, η ψευδαίσθηση της… λίμνης, και η περικύκλωση από τους λόφους της Καλαυρίας  και τα βουνά της Πελοποννήσου.  Από την άλλη ο ανθρώπινος παράγοντας. Η αρχοντιά, η αρχιτεκτονική, η χωροταξία, ο γραφικός χαρακτήρας.

Ιδανικός για θαλάσσιο τουρισμό, ο Πόρος είναι ένας παράδεισος.  Ρωτήστε τους ντόπιους αν δεν μας πιστεύετε. Κάθε ώρα της ημέρας, κρύβει και τα δικά της μυστικά, τα οποία βρίσκονται διάσπαρτα σε διάφορα σημεία του νησιού, και σας περιμένουν για να τα ανακαλύψετε.

Μέσα από αυτό το αφιέρωμα στο όμορφο νησάκι, θα επιχειρήσουμε να αποκρυπτογραφήσουμε τα μυστικά του Πόρου.  Να σας φέρουμε κοντά σε όλα αυτά που απλόχερα σας χαρίζονται, πέρα από τα στενά τουριστικά όρια του πολύβουου λιμανιού. Γιατί ο Πόρος, μπορεί να προσφέρει το κάτι παραπάνω. Αυτό, που για πολλούς είναι η γαλήνη και  η ηρεμία, για άλλους είναι η ευτυχία, για μερικούς η ανεμελιά κι ο έρωτας, ενώ για κάποιους άλλους είναι  η έμπνευση και η δημιουργία.

Ταξίδι προς το όνειρο…

Όταν κάποιος μπαίνει  στο δελφίνι για να ταξιδέψει στον Πόρο για πρώτη φορά, δυσκολεύεται να αντιληφτεί πόσα πράγματα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε μία ώρα.  Ο διάπλους στο Σαρωνικό, μέχρι το καταπράσινο… διαμάντι, περνάει από δυο -τρεις βραχονησίδες, την επιβλητική και απότομη, ανατολική πλευρά της Αίγινας και το ηφαίστειο των Μεθάνων. Το ταξίδι προς το όνειρο καταλήγει όταν το πλοίο μπαίνει στο «πέρασμα» από το Μπογάζι και αντικρίζεις την αμφιθεατρικά χτισμένη πόλη, με το Ρολόι να δεσπόζει.

Πεύκα φουντωτά σαν να βγήκαν μόλις από το κομμωτήριο, κατεβαίνουν ως τη θάλασσα. Μπροστά τους ξετυλίγεται μια μακριά δαντέλα με σπιτάκια που σκαρφαλώνουν στο βράχο. Απέναντι, ο Γαλατάς, κι αυτός σαν μια παιδική ζωγραφιά κάτω από τις επιβλητικές Αδέρες. Κι ο ήλιος σαν λιωμένη γρανίτα τρέχει μέσα στα νερά. «Η είσοδος του πλοίου στον Πόρο σού δίνει την εντύπωση βαθέος ονείρου…» έχει γράψει κάποτε ο Χένρι Μίλερ. Κάπως έτσι είναι η πραγματικότητα.

Άλλος ένας τρόπος να έρθετε στον Πόρο, είναι με το αυτοκίνητο σας. Ο τελικός προορισμός απέχει 2,5 περίπου ώρες.  Το ταξίδι από την Αθήνα προς το Γαλατά, είναι σαν ένα μάθημα πατριδογνωσίας με θέμα την ιστορία και την Ελληνική ύπαιθρο. «Από εδώ τα Μέγαρα, μπροστά μας η Κόρινθος, τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, το Σοφικό, η Επίδαυρος και φτάνουμε στην Τροιζηνία». Στο ταξίδι από τη στεριά, σταθερά στο αριστερό μας χέρι ο Σαρωνικός.  Το ταξίδι προς το όνειρο όμως παραμένει το ίδιο. Οι μυρωδιές μοναχά διαφέρουν. Άλλοτε το ιώδιο της θάλασσας και άλλοτε το θυμάρι, το ρετσίνι και οι μυρωδιές του δάσους και των αγρών. Ο τελικός προορισμός, στέκει για χιλιάδες χρόνια εκεί. Πράσινος, όμορφος, προσιτός και φιλόξενος.

Ο Πόρος της έμπνευσης και της δημιουργίας

Ο Πόρος αγαπήθηκε από καλλιτέχνες, ποιητές και λογοτέχνες. Η φυσική ομορφιά του νησιού και των απέναντι ακτών της Πελοποννήσου, αποτέλεσαν έμπνευση, για τους ανθρώπους της Τέχνης και των Γραμμάτων που πέρασαν και έζησαν στο νησί.

Ο Κώστας Παρθένης ερωτεύτηκε τον Πόρο. Μαγεύτηκε από την «Κοιμωμένη», φιλοτέχνησε το Μητροπολιτικό Ναό του νησιού, τον Αγ. Γεώργιο και ζωγράφισε τον διάσημο πίνακα του,  «Ευαγγελισμό» στο μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής.

Η Βίλα Γαλήνη, στο δρόμο προς το Νεώριο, είναι το διαχρονικό κατάλυμα της πλειοψηφίας των προσωπικοτήτων, που έζησαν και δημιούργησαν στο νησί.  Όμως όπου και να κοιτάξεις στον Πόρο, θα βρεις κάτι που να έχει σημαδέψει τη νεότερη ιστορία, της τέχνης, της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου.

Ο Σεφέρης περνούσε εδώ τα καλοκαίρια του, εδώ έγραψε την «Κίχλη». Σ’ αυτή την παραλία έγραψε το «Περιγιάλι». Προς τα κει, κολυμπούσε ο Μίλερ. «Στους έρημους γιαλούς της Καλαυρίας» έγραψε ο Ρίτσος το ποίημα για τον Πόρο. Εδώ αγκαλιάστηκε ο Χορν με τη Σανσόν, κάπου εκεί έκανε κι ο Βέγγος τον γόη, σε εκείνο το χωματόδρομο κατέβαινε η Βουγιουκλάκη τραγουδώντας τον «Γαϊδαράκο».

Οι Ποριώτες

Οι κάτοικοι του Πόρου, είναι άνθρωποι εργατικοί, «ζεστοί» και φιλόξενοι. Είναι πολύ κοινωνικοί και έχουν έντονη την αίσθηση του χιούμορ. Λατρεύουν το νησί τους και από την εμπειρία με τον τουρισμό, έχουν μάθει να ζουν με τον επισκέπτη. Το χιούμορ των ποριωτών, φαίνεται από τον τρόπο που προσφωνούν ο ένας τον άλλο. Τα παρατσούκλια των ποριωτών είναι παροιμιώδη. Αν έχετε παλιούς φίλους από το νησί και θελήσετε να τους αναζητήσετε, καλό θα είναι να γνωρίζετε και το παρατσούκλι τους (αν έχουν), γιατί αλλιώς μπορεί να μη βγάλετε άκρη.

Παραλίες

Όλες οι παραλίες του Πόρου, βρίσκονται στην καταπράσινη Καλαυρία. Η πιο βολική και κοντινή, στην πόλη, είναι τοΚανάλι. Μια οργανωμένη παραλία με αμμουδιά και με δύο ταβερνάκια – beach bar.

Ακολουθώντας το δρόμο προς το Μοναστήρι, θα βρείτε τις δημοφιλείς παραλίες της ανατολικής πλευράς της Καλαυρίας. Το Ασκέλι θα μπορούσε να θεωρείται το τουριστικό κέντρο του νησιού με δεκάδες καταλύματα, μαγαζιά και εστιατόρια. Για φαγητό, προτείνουμε το «Πανόραμα», το «Askeli» και την πιτσαρία «Ευρυάλη». Για σνακ και καφέ , βρείτε το μικρό καφέ «Odyssey». Το Ασκέλι, είναι ιδανικό για θαλάσσια σπορ, ποδήλατο και περπάτημα και είναι η μεγαλύτερη παραλία του Πόρου, με πεντακάθαρα νερά και πολύ κόσμο. Προσπερνώντας το Ασκέλι, θα βρείτε την υπέροχη παραλία του Μοναστηριού. Οργανωμένη παραλία με βότσαλο και κρυστάλλινα νερά.

Στη δυτική πλευρά του νησιού, αφού διασχίσετε την Πέρλια και  κάνετε στάση για ουζάκι στον Άσπρο Γάτο, θα θαυμάσετε  την ιστορική Βίλα Γαλήνη,  θα συναντήσετε την παραλία του Μικρού Νεωρίου. Ένα όμορφο περιγιάλι με θέα τα βουνά της Τροιζηνίας. Ακολουθούν τα Κοχύλια (παλιά λεγόταν Καλυψώ), μια μικρή ρομαντική, οργανωμένη παραλία στη σκιά των πεύκων.

Το Μεγάλο Νεώριο είναι ίσως η πιο ρομαντική περιοχή του νησιού. Με  τα ήρεμα νερά του και τα παραδοσιακά ταβερνάκια του,  όπως αυτά του «Παύλου», του «Μουρτζούκου» και του «Πέτρου». Πιο κάτω, το Λιμανάκι της Αγάπης, είναι ένας μικρός όρμος με καταπράσινα νερά, που πνίγεται στο πεύκο. Συνεχίζοντας, θα βρείτε την παραλία του Ρώσικου Ναύσταθμου, με τα ιστορικά ερείπια της ρωσικής ναυτικής βάσης του 19^ου αιώνα, με μυστηριακή ατμόσφαιρα και θέα το θρυλικό Δασκαλειό.

Τέλος, στα «βάθη» της Καλαυρίας, στο βόριο μέρος του νησιού, κοντά στη Φούσα, 15 λεπτά με το αυτοκίνητο, θα βρείτε την παραδεισένια παραλία της Βαγιονιάς. Έναν ονειρικό όρμο με οργανωμένη παραλία που θα σας μαγέψει.

Τι θα δείτε και τι θα κάνετε

Οι λάτρεις της περιπέτειας θα λατρέψουν τις δυνατότητες για σπορ και εξερευνήσεις που προσφέρει το νησί. Εκτός από την περιπλάνηση του παραδοσιακού ιστού της πόλης, από τα σοκάκια, μονοπάτια που διασχίζουν τις πευκόφυτες πλαγιές των λόφων, ιδανικά για πεζοπορία αλλά και mountain bike, σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε, με έπαθλο την εκπληκτική θέα στο Σαρωνικό από τις κορυφές τους.

• Μία διαδρομή που συνιστάται ανεπιφύλακτα είναι η διάσχιση της κορυφογραμμής της Σφαιρίας, στο εκκλησάκι των Αγ. Αναργύρων.
• Αξίζει  να περιπλανηθείτε στο περίφημο Λεμονοδάσος, το οποίο αριθμεί περισσότερα από 40.000 δέντρα που, ιδιαίτερα αυτήν την εποχή, στολίζονται από λευκά άνθη, προσφέροντας ένα εκπληκτικό θέαμα και πλημμυρίζοντας με το μοναδικό τους άρωμα ολόκληρη την περιοχή. Δυστυχώς το Λεμονοδάσος δεν έχει εκμεταλλευτεί τουριστικά, ωστόσο η διαδρομή και η θέα θα σας αποζημιώσουν.
• Στα βορειοανατολικά του νησιού μπορείτε να επισκεφθείτε τα ερείπια του ναού του Ποσειδώνα, που χρονολογείται από τον 6ο αιώνα π.Χ.
• Επισκεφτείτε το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής που χρονολογείται από τον 18ο αιώνα και φημίζεται για τις θεραπευτικές ιδιότητες που λέγεται πως διαθέτει το νερό της πηγής που βρίσκεται κοντά στην είσοδό του.
• Σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων από το Γαλατά βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Τροιζήνας, πατρίδας του Θησέα, καθώς και το περίφημο Διαβολογέφυρο, μια κατάφυτη χαράδρα, γεμάτη αιωνόβια πλατάνια, η οποία διασχίζεται από ένα μικρό ποτάμι που δημιουργεί σε κάποια σημεία καταγάλανες λίμνες, και όπου βρισκόταν κατά την αρχαιότητα το ιερό της Νυμφίας Αφροδίτης.
• Δοκιμάστε τα αμυγδαλωτά του Πόρου.
• (Πηγή: www.porosnews.gr)

Άρρηκτα δεμένη με την ιστορική ναυμαχία που πραγματοποιήθηκε στο θαλάσσιο χώρο της το 480 π.X., η Σαλαμίνα, ευρέως γνωστή και ως Kούλουρη, είναι το μεγαλύτερο και πλησιέστερο στις ακτές της Aττικής νησί του Aργοσαρωνικού.

Γραφικά λιμανάκια, πευκόφυτες περιοχές, ήμεροι λόφοι με όμορφη θέα, σύγχρονες εξοχικές κατοικίες, νεοκλασικές βίλες, ενδιαφέροντες αρχαιολογικοί χώροι και αξιόλογη πολιτιστική δραστηριότητα αποτελούν ευχάριστες εκπλήξεις για όσους ανακαλύπτουν τη Σαλαμίνα, που αποτελεί μια ενδιαφέρουσα πρόταση για μια σύντομη εξόρμηση, καθώς συνεχή δρομολόγια φεριμπότ συνδέουν τα Παλούκια, κύριο λιμάνι του νησιού, με το Πέραμα.

Παραδοσιακά μεζεδοπωλεία, ταβέρνες, καφέ μπαρ και νυχτερινά κέντρα καλύπτουν απόλυτα τις απαιτήσεις των μονίμων κατοίκων αλλά και των επισκεπτών σε ό,τι αφορά την εστίαση και τη διασκέδαση.

Πρωτεύουσα του νησιού, η σύγχρονη πόλη της Σαλαμίνας απλώνεται γύρω από το μυχό του ομώνυμου όρμου. Tα εμπορικά καταστήματα, τα καφέ, τα εστιατόρια και τα μεζεδοπωλεία κατά μήκος της παραλιακής ζώνης συγκεντρώνουν τη μεγαλύτερη κίνηση. Στο λιμάνι της πόλης δένουν πολυάριθμα αλιευτικά και σκάφη αναψυχής.

Αιάντειο, Νάτο, Κανάκια, Κακή Βίγλα, Περιστέρια, Σελήνια, Αμπελάκια, Άγιος Γεώργιος,Φανερωμένη, Μπλε Λιμανάκι είναι ορισμένες μόνον από τις προτάσεις μας για ευχάριστες διαδρομές στη Σαλαμίνα, νησί που μπορείτε να το επισκεφθείτε ακόμη και αυθημερόν.

ΕΚΤΑΣΗ: 93,5 τ. χλμ ΑΚΤΟΓΡΑΜΜΗ: 104 χλμ ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ: 38.022

Άρρηκτα δεμένη με την ιστορική ναυμαχία που πραγματοποιήθηκε στο θαλάσσιο χώρο της το 480 π.Χ., η Σαλαμίνα - γνωστή και ως Κούλουρη - είναι το μεγαλύτερο και πλησιέστερο στις ακτές της Αττικής νησί του Αργοσαρωνικού. Γραφικά λιμανάκια, πευκόφυτες περιοχές, ήμεροι λόφοι με όμορφη θέα, σύγχρονες εξοχικές κατοικίες, νεοκλασικές βίλες, ενδιαφέροντες αρχαιολογικοί χώροι και αξιόλογη πολιτιστική δραστηριότητα αποτελούν ευχάριστες εκπλήξεις για όσους ανακαλύπτουν τη Σαλαμίνα. Παραδοσιακά μεζεδοπωλεία, ταβέρνες, καφέ μπαρ και νυχτερινά κέντρα καλύπτουν απόλυτα τις απαιτήσεις των μονίμων κατοίκων αλλά και των επισκεπτών σε ό,τι αφορά την εστίαση και τη διασκέδαση. Συνεχή δρομολόγια φεριμπότ συνδέουν τα Παλούκια, κύριο λιμάνι του νησιού, με το Πέραμα. Επίσης, η Σαλαμίνα συνδέεται ακτοπλοϊκώς με τις απέναντι ακτές της Νέας Περάμου Μεγάρων (φεριμπότ από την περιοχή της Φανερωμένης) και με τον Πειραιά (επιβατηγά πλοία από τα Παλούκια και το Καματερό, λιμάνι κοντά στα Παλούκια). Η ψηλότερη κορυφή του νησιού βρίσκεται στο όρος Μαυροβούνι (365 μ.).

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Σύμφωνα με τη μυθολογική παράδοση, το νησί οφείλει την ονομασία του στη Νύμφη Σαλαμίνα, κόρη του ποτάμιου θεού Ασωπού και μητέρα του βασιλιά Κυχρέα. Πατρίδα, μεταξύ άλλων, των ομηρικών ηρώων Αίαντα του Τελαμώνιου και Τεύκρου, καθώς και του μεγάλου τραγικού ποιητή Ευριπίδη, η Σαλαμίνα κατοικήθηκε από τους Νεολιθικούς Χρόνους. Οι ανασκαφικές έρευνες στην περιοχή Κανάκια έφεραν στο φως εκτεταμένο μυκηναϊκό κέντρο, που υπήρξε η έδρα των Αιακιδών, του Αίαντα του Τελαμώνιου, του επιφανέστερου εκπροσώπου του ηγεμονικού οίκου της Σαλαμίνας. Κατά τους Αρχαϊκούς Χρόνους το νησί αποτέλεσε αντικείμενο έριδας ανάμεσα στα Mέγαρα και την Aθήνα, καταλήφθηκε δε τελικά από τους Αθηναίους τον 6ο αι. π.Χ. Η Σαλαμίνα παρέμεινε επί μακρόν υπό τον έλεγχο των Αθηναίων, γνωρίζοντας περιόδους ακμής και παρακμής. Tο σπουδαιότερο γεγονός στην ιστορική διαδρομή της Σαλαμίνας υπήρξε, ασφαλώς, η φημισμένη ναυμαχία που έγινε στα νερά της το Σεπτέμβριο του 480 π.X., η οποία επιτάχυνε τον τερματισμό των Περσικών Πολέμων και διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του Δυτικού πολιτισμού. Στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. το νησί περιήλθε στην κυριαρχία των Μακεδόνων. Τον 3ο αι. π.Χ. οι Αθηναίοι κατέλαβαν εκ νέου και λεηλάτησαν τη Σαλαμίνα, εγκατέστησαν δε σε αυτήν κληρούχους. Στους κατοπινούς αιώνες το νησί ακολούθησε την πορεία της ευρύτερης περιοχής. Έλαβε μέρος στην Ελληνική Επανάσταση και φιλοξένησε τις εγκαταστάσεις του ναυστάθμου μετά τη μεταφορά του τελευταίου από τον Πόρο (1878).

(Πηγή:diakopes.in.gr)

Το «σμαραγδένιο νησί» κατακλύζεται κάθε χρόνο από χιλιάδες τουρίστες από όλα τα μέρη της Γης που το επισκέπτονται για να απολαύσουν τη θάλασσα, τη φύση και τα αξιοθέατα του, τα γνωστότερα από τα οποία είναι : η Παλιά (Μεσαιωνική) Πόλη της Ρόδου, το Παλάτι του Μεγάλου Μάγιστρου ή Καστέλο (κάστρο των Ιπποτών του τάγματος του Αγ. Ιωάννη), το Αρχαιολογικό μουσείο, το ενυδρείο στην πόλη της Ρόδου, το πάρκο Ροδίνι, το όρος του Προφήτη Ηλία, η ακρόπολη της Λίνδου, η αρχαία πόλη της Καμείρου, η αρχαία πόλη της Ιαλυσού, η κοιλάδα των πεταλούδων, η κοιλάδα τιων πεταλούδων, η κοιλάδα των 7 πηγών, τα ιαματικά λουτρά της Καλλιθέας, το φράγμα της Απολλακιάς, το Πρασονήσι, η Φιλέρημος, η Παναγιά Τσαμπίκα- η Ψηλή.
Η Ρόδος, με έκταση 1400,68  χλμ2, είναι το μεγαλύτερο νησί των Δωδεκανήσων και το τέταρτο σε έκταση νησί της Ελλάδας, μετά την Κρήτη, την Εύβοια και τη Λέσβο. O πληθυσμός της ανέρχεται σε 115.290 κατοίκους, σύμφωνα με απογραφή που έγινε το 2011, και καθιστά τη Ρόδο το πολυπληθέστερο ελληνικό νησί -εκτός της Κρήτης και της Εύβοιας. Βρίσκεται περίπου 350 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αθήνας και 18 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Τουρκίας. Διαθέτει ακτογραμμές μήκους 253 χιλιομέτρων. Το νησί της Ρόδου βρίσκεται στο σταυροδρόμι δυο μεγάλων θαλάσσιων διαδρομών της Μεσογείου, ανάμεσα στο Αιγαίο πέλαγος και των ακτών της Μέσης Ανατολής όπως είναι η Κύπρος και η Αίγυπτος. Ως σημείο συνάντησης τριών πολιτισμών, η Ρόδος έχει γνωρίσει πολλούς πολιτισμούς.
Αποτελεί έδρα της ομώνυμης Περιφερειακής Ενότητας, η οποία περιλαμβάνει επίσης και τα νησιά Χάλκη, Σύμη, Τήλος και Καστελλόριζο. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η πόλη της Ρόδου με πληθυσμό περίπου 55.000 κατοίκων. Στην πόλη της Ρόδου υπάρχει η Μεσαιωνική πόλη, η οποία έχει ενταχθεί από το 1988 στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ.
Στο νησί λειτουργούν τμήματα του Πανεπιστήμιο Αιγαίου που απαρτίζεται από το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, το Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού και το Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών. Οι σημαντικότερες θρησκευτικές γιορτές είναι το προσκύνημα στην Παναγιά της Κρεμαστής (πρώτο δεκαπενθήμερο Αυγούστου) με πλούσιες εκδηλώσεις πολιτισμού, της Παναγιάς Τσαμπίκας (8/9), του Αγίου Σουλά (τέλος Ιουλίου), της Παναγιάς Σκιαδενής στο χωριό Μεσαναγρός (Σάββατο του Λαζάρου – Κυριακή του Θωμά) με λιτανεία εικόνας που γίνεται με τελετουργικό τρόπο, της Παναγιάς Υψενής στη Λάρδο και της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού (14 Σεπτεμβρίου)στο χωριό Απόλλωνα.
Η προέλευση του ονόματος Ρόδος που επικράτησε για το νησί έχει κυρίως συσχετισθεί με το ρόδο, ιερό λουλούδι του θεού Ήλιου. Επίσης η Ρόδος είχε από την αρχαιότητα πολλές ονομασίες που σχετίζονται με την βλάστηση, το σχήμα και άλλες ιδιότητες του νησιού:
• Αιθρία: για το ωραίο κλίμα της.
• Αστερία: για τον έναστρο ουρανό της.
• Αταβυρία : Το ψηλότερο βουνό της ονομάζεται Αττάβυρος.
• Ηλιάς : Λόγω της μεγάλης ηλιοφάνειας κατά τη διάρκεια του έτους.
• Κορυμβία: για το σχήμα κορύμβου που καταλήγει σε δυο κορυφές.
• Μακαρία: δηλαδή ευτυχισμένη.
• Οφιούσα – Ολόεσσα: γιατί είχε πολλά φίδια.
• Πελαγία : Το νησί αναδύθηκε μέσα από το πέλαγος.
• Ποιήεσσα: για την πλούσια βλάστηση της.
• Ποντία: θαλασσινή.
• Σταδία: Από το σχήμα του νησιού που είναι σαν αρχαίο στάδιο.
• Τελχινίς: από τους πρώτους κατοίκους της.
• Τρινακρία: γιατί το σχήμα της αποτελείται από δύο τρίγωνα.
• Ελαφούσα: Λόγω των ελαφιών Πλατόνι ή Dama Dama
• Ανεμόεσσα: Λόγω των δυνατών ανέμων ιδίως στη βορεινή πλευρά του νησιού
Πολλοί μύθοι έχουν συνδεθεί με τη δημιουργία της Ρόδου. Σύμφωνα με τον Πίνδαρο, όταν ο Δίας επικράτησε των Γιγάντων, αποφάσισε να μοιράσει τη γη στους Ολύμπιους Θεούς. Ο Ήλιος όμως, έλειπε από τη μοιρασιά κι έμεινε χωρίς γη. Ο Δίας για να μην τον αδικήσει είπε να ξανακάνουν τη μοιρασιά, αλλά ο Ήλιος τότε είπε πως η γη που θα αναδυόταν από τη θάλασσα, όταν θα ανατέλλει το επόμενο πρωινό, θα γινόταν δική του. Έτσι αναδύθηκε ένα πανέμορφο και καταπράσινο νησί, η Ρόδος. Ο Ήλιος συνεπαρμένος από την ομορφιά της την έλουσε με τις ακτίνες του. Από τότε η Ρόδος είναι το νησί του Ήλιου, το πιο φωτεινό και λαμπερό.
Το πολεοδομικό σχέδιο της αρχαίας πόλης της Ρόδου βασίστηκε στις πολεοδομικές και φιλοσοφικές ιδέες του διάσημου αρχαίου Έλληνα πολεοδόμου Ιππόδαμου. Το σχέδιο των δρόμων της αρχαίας πόλης είναι γνωστό χάρη σε αρχαιολογικές ανασκαφές δεκαετιών. Τα οικοδομικά τετράγωνα, είχαν τις ακόλουθες διαστάσεις 47,70×26,50 m και είχαν όλα το ίδιο μέγεθος. Καθένα από αυτά περιελάμβανε τρία σπίτια και περιτριγυριζόταν από δρόμους πλάτους 5-6 μέτρων. Το πιο ονομαστό δημιούργημα ήταν ο Κολοσσός, ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου, ο οποίος φτιάχτηκε ανάμεσα στο 304 π.Χ. με 293 π.Χ. από τον Λίνδιο γλύπτη Χάρη. Η κατασκευή του Κολοσσού διήρκεσε 12 χρόνια και ολοκληρώθηκε το 282 π.Χ. Για πολλά έτη, το άγαλμα ήταν τοποθετημένο, πιθανότατα, στην είσοδο του λιμανιού και προσωποποιούσε τον θεό Ήλιο μέχρι την στιγμή που ένας δυνατός σεισμός χτύπησε την Ρόδο το 226 π.Χ. Η πόλη υπέστη σοβαρότατες ζημιές και το άγαλμα του Κολοσσού κατέρρευσε.
Το 1309 το νησί πουλήθηκε στο τάγμα των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ. Το τάγμα ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα στην Ιερουσαλήμ με στόχο την νοσηλεία και περίθαλψη των προσκυνητών και σταυροφόρων αλλά πολύ σύντομα μετεξελίχθηκε σε μάχιμη στρατιωτική μονάδα η οποία απέκτησε μεγάλες εκτάσεις γης. Έχοντας οπισθοχωρήσει από την Ιερουσαλήμ και αργότερα από την Κύπρο, το τάγμα ίδρυσε την έδρα του στη Ρόδο και απέκτησε κατά την χρονική περίοδο αυτή ηγετικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο.
Κατά την διάρκεια της παραμονής των Ιπποτών στη Ρόδο, οι οχυρώσεις επεκτάθηκαν, εκσυγχρονίσθηκαν και συνεχώς ενισχύονταν. Ένα νοσοκομείο, ένα παλάτι, αρκετές εκκλησίες ήταν ορισμένα από τα πολλά δημόσια κτίρια τα οποία ανεγέρθηκαν την εποχή αυτή. Τα κτίρια αυτά αποτελούν αξιοσημείωτα παραδείγματα της Γοτθικής και Αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής. Παρόλες τις προστριβές που υπήρχαν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, το θαλάσσιο εμπόριο αποτελούσε πηγή πλούτου και οι αγορές της πόλης ήταν ακμάζουσες. Την περίοδο της κατοχής των Ιπποτών το νησί της Ρόδου διήγε περίοδο ακμής και οι σχέσεις μεταξύ των Ιπποτών και των ντόπιων χαρακτηρίζονταν από ανοχή και συχνά από στενή συνεργασία. Οι περισσότεροι από τους δρόμους της Μεσαιωνικής πόλης συμπίπτουν με τους δρόμους της αρχαίας πόλης ενώ διατηρήθηκε η διαίρεση της πόλης σε δύο ζώνες. Το τάγμα στη Ρόδο διατηρούσε ένα πολύ καλά οργανωμένο αρχείο το οποίο περιλάμβανε έγγραφα που είχαν εκδοθεί από τις διοικητές αρχές, αλληλογραφία, νομικά έγγραφα κ.α. Το αρχείο αυτό διατηρείται έως τις μέρες μας και σώζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Μάλτας. Το αρχείο αυτό αποτελεί μια αξιόλογη πηγή πληροφόρησης για την περίοδο αυτή.
Η πόλη είχε διαιρεθεί σε δύο ζώνες με ένα εσωτερικό τείχος. Το βόρειο τμήμα το οποίο ήταν γνωστό ως Chastel, Chateau, Castrum, Castellum ή Conventus, όπου βρισκόταν το παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, ο καθολικός καθεδρικός ναός και η κατοικία του καθολικού επισκόπου, τα καλύμματα των «γλωσσών», οι κατοικίες των Ιπποτών, ένα νοσοκομείο κ.α. Το νότιο τμήμα γνωστό ως ville, burgus ή burgum ήταν η περιοχή όπου ζούσαν οι λαϊκοί και περιλάμβανε την αγορά, συναγωγές, εκκλησίες καθώς και δημόσια και εμπορικά κτίρια. Το 1522 η πόλη κατακτήθηκε από τον Σουλεϊμάν το Μεγαλοπρεπή.
Με την τουρκική κατάκτηση η Ρόδος έμεινε υπόδουλη για τέσσερις αιώνες έως το 1912 οπότε και κατελήφθη από τους Ιταλούς. Με την παράδοση της Ρόδου, οι ιπποτικές γαλέρες πήραν τους ιππότες που σώθηκαν και τα κειμήλια που μπορούσαν να μεταφέρουν και έφυγαν για την Κρήτη. Μαζί τους έφυγαν 4 με 5 χιλιάδες Ροδίτες που δεν είχαν εμπιστοσύνη στους νέους κατακτητές.

– Στην παραλία Άντονι Κουίν έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας «Τα κανόνια του Ναβαρόνε» που γυρίστηκαν εκεί με πρωταγωνιστή το διάσημο ηθοποιό Anthony Quinn.

– Το 1988, η παλιά πόλη της Ρόδου ανακηρύχθηκε από την UNESCO Πόλη Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.

– Το πιο ονομαστό δημιούργημα ήταν ο Κολοσσός, ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου, ο οποίος φτιάχτηκε ανάμεσα στο 304 π.Χ. με 293 π.Χ. από τον Λίνδιο γλύπτη Χάρη. Η κατασκευή του Κολοσσού διήρκεσε 12 χρόνια και ολοκληρώθηκε το 282 π.Χ. Για πολλά έτη, το άγαλμα ήταν τοποθετημένο, πιθανότατα, στην είσοδο του λιμανιού και προσωποποιούσε τον θεό Ήλιο μέχρι την στιγμή που ένας δυνατός σεισμός χτύπησε την Ρόδο το 226 π.Χ. Η πόλη υπέστη σοβαρότατες ζημιές και το άγαλμα του Κολοσσού κατέρρευσε.

– «Hic Rhodus, hic salta» δηλαδή το γνωστό ρητό «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα» προέρχεται από έναν μύθο του Αισώπου.

– Η Κοιλάδα των Πεταλούδων είναι ένας σπάνιος βιότοπος που φιλοξενεί την πεταλούδα Panaxia Quadripunctaria που κάνει την εμφάνισή της σε αυτό το μοναδικό φυσικό πάρκο στο διάστημα από τα μέσα Ιουνίου έως τα μέσα Σεπτεμβρίου.

(Πηγή:www.ellines.com)

Το Καστελόριζο, ή αλλιώς Μεγίστη, είναι ένα από τα νησιά των Δωδεκανήσων και το ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας. Απέχει μόλις 1,25 ναυτικά μίλια από τις ακτές της Τουρκίας,72 από την Ρόδο και ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 406 κατοίκους. Έχει έκταση 9,1 τ.χλμ. και είναι το μεγαλύτερο νησί μικρού αρχιπελάγους σε ένα σύμπλεγμα 14 μικρών νησιών και βραχονησίδων. Το νησί έγινε ευρέως γνωστό το 1991 επειδή τότε γυρίστηκε εκεί η ταινία Mediterraneo η οποία βραβεύτηκε με Oscar. Το όνομα του νησιού προέρχεται από παράφραση του Καστέλο Ρόσσο (Castello Rosso) που θα πει κόκκινο κάστρο και αναφέρεται στο ενετικό κάστρο το οποίο είναι χτισμένο στον κόκκινο βράχο στην είσοδο του λιμανιού. Την τωρινή του ονομασία την πήρε προς τα τέλη του 14ου αιώνα από τους Ιωαννίτες Ιππότες.

Το όνομα Μεγίστη που είχε ως τότε το Καστελόριζο και παραμένει και το τωρινό όνομα του δήμου του νησιού το πήρε από τους Δωριείς. Σύμφωνα με ένα μύθο το όνομα οφείλεται στον πρώτο οικιστή που λεγόταν Μεγιστέας όμως το πιο πιθανό είναι ότι σχετίχεται με το μεγάλο μέγεθος του νησιού σε σχέση με τα τριγυρινά του. Το Καστελόριζο διαθέτει μεγάλη ιστορία, καθώς πρωτοκατοικήθηκε από την νεολιθική εποχή και στην συνέχεια αποικήθηκε από τους Δωριείς, όπως όλα τα Δωδεκάνησα. Κατά τους βυζαντινούς χρόνους, το νησί περιλαμβάνεται στο «Θέμα των Κυβυραιωτών», όπως και η Ρόδος. Την περίοδο αυτή, οι ιππότες ανοικοδομούν το ψηλό κάστρο του νησιού κάνοντάς το έτσι ένα από τα δυνατότερα οχυρά του Αιγαίου. Κατά την Τουρκοκρατία υποτάσσεται στον Τουρκικό ζυγό, αλλά καταφέρνει να διατηρήσει τα προνόμια της θρησκείας και της γλώσσας του πληρώνοντας ένα φόρο.

Παρουσιάζει μεγάλη εμπορική και ναυτιλιακή ανάπτυξη κα οι κάτοικοι του νησιού επιδεικνύουν ιδιαίτερη μέριμνα και για την πνευματική εκπαίδευση: ιδρύουν σχολεία, όπως η Σαντράπεια Σχολή το 1903, που μαζί με το Παρθεναγωγείο συγκέντρωνε 1000 μαθητές. Με την έναρξη του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, η Γαλλία, επιδιώκοντας να καταστήσει το νησί ναυτική βάση, το κατέλαβε με δόλο στις 28 Δεκεμβρίου 1915 και ο τότε οικισμός άρχισε να πλήττεται με οβίδες μεγάλου διαμετρήματος. Την 1η Μαρτίου 1921, η Γαλλία παραχωρεί το νησί στην Ιταλία έναντι αδράς αμοιβής. Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος βρίσκει το Καστελόριζο με αισθητά μειωμένο πληθυσμό. Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1943, το αντιτορπιλικό «Ναύαρχος Κουντουριώτης» καταπλέει στο λιμάνι και το Καστελλόριζο είναι το πρώτο κομμάτι ελληνικής γης που απελευθερώνεται. Το νησί πολλές φορές βομβαρδίστηκε, κάηκε, λεηλατήθηκε και γενικά καταστράφηκε εντελώς. Παρέμεινε υπό συμμαχική στρατιωτική κατοχή, όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, μέχρι τις 7 Μαρτίου του 1948, οπότε ενώθηκε επισήμως με την Ελλάδα. Υπάρχουν πολλά αξιοθέατα που μπορεί να επισκεφτεί κάποιος στο νησί. Το αρχαιότερο και σημαντικότερο μνημείο του νησιού, το Παλαιόκαστρο, βρίσκεται στη δυτική πλευρά του Καστελόριζου, σε απόσταση ενός περίπου χιλιομέτρου από την πρωτεύουσα. Πρόκειται για την αρχαία ακρόπολη του νησιού που χτίστηκε γύρω στον 3ο αιώνα π.Χ.

Το Κάστρο των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη βρίσκεται πάνω από τον οικισμό της Μεγίστης και αποτελεί ένα εξίσου σημαντικό μνημείο του νησιού από το οποίο σήμερα σώζονται τα τείχη του και ερείπια από το εσωτερικό του. Η νησίδα της Ρω είναι προσβάσιμη από το Καστελόριζο κι έγινε γνωστή λόγω της μοναδικής κατοίκου της, Δέσποινας Αχλαδιώτη, η οποία έμενε στο νησί και ανεβοκατέβαζε κάθε μέρα την ελληνική σημαία επί 40 χρόνια. Σήμερα, δίπλα από τον στύλο της σημαίας βρίσκεται και ο τάφος της Κυράς της Ρω. Ένα φυσικό μνημείο, από τα πιο εντυπωσιακά της Μεσογείου και γνωστό παγκοσμίως για τον πλούσιο σταλακτιτικό στολισμό που διαθέτει., βρίσκεται στο νησί και είναι η Γαλάζια Σπηλιά ή “Φώκιαλη” (από τις φώκιες που κατοικούν μέσα). Έχει μήκος 75m και ύψος 35m και η είσοδος είναι συγκριτικά χαμηλή, στο ύψος μικρού καϊκιού με το οποίο έχει πρόσβαση ο κόσμος. Το Καστελόριζο αποτελεί ιδανικό προορισμό για όσους θέλουν να απομακρυνθούν από την πολύβουη ζωή και την κίνηση των πόλεων καθώς ο μοναδικός ασφαλτοστρωμένος δρόμος είναι αυτός που συνδέει το λιμάνι με το αεροδρόμιο τα οποία απέχουν 4 χιλιόμετρα το ένα από το άλλο.

Όλο το υπόλοιπο νησί μπορεί να εξερευνηθεί με τα πόδια μέσω φυσικών μονοπατιών που επικοινωνούν μεταξύ τους. Τις βασικές ανάγκες για δημόσια συγκοινωνία και μεταφορά στο αεροδρόμιο καλύπτει ένα ταξί κι ένα μικρό λεωφορείο, το δεύτερο μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Το νησί συνδέεται αεροπορικά και ακτοπλοϊκά με τη Ρόδο και είναι προτιμότερο να το επισκεφτεί κανείς τον Ιούνιο και τον Ιούλιο καθώς τον Αύγουστο το νησί γεμίζει από κόσμο.

(Πηγή: www.eoellas.org)

Η Τήλος είναι ένα ήσυχο νησί με λίγους κατοίκους και μια γνήσια ατμόσφαιρα. Είναι ένα νησί ιδανικό για χαλάρωση και για όμορφες, ρομαντικές διακοπές χωρίς υψηλές απαιτήσεις για νυχτερινή ζωή και πολλές δραστηριότητες και μεγάλες τουριστικές εγκαταστάσεις.
Οι κάτοικοι ζουν παραδοσιακά από την αλιεία και την γεωργία και ορισμένοι με την εκτροφή ζώων, και σε κάποιο βαθμό από τον τουρισμό. Οι κάτοικοι του νησιού είναι φιλικοί και ζεστοί και σας κάνουν να αισθάνεστε ευπρόσδεκτοι.
Το καλοκαίρι του 2008 η Τήλος έκανε πρωτοσέλιδα στον παγκόσμιο τύπο όταν έγινε ο πρώτος γάμος ομοφυλοφίλων στο νησί. Το γεγονός αυτό σχολιάστηκε πολύ και είχε το θετικό αποτέλεσμα να γίνει το νησί της Τήλου ευρύτερα γνωστό. Μέχρι τώρα το νησί ήταν γνωστό για τα απολιθώματα προϊστορικών Ελεφάντων νάνων που βρέθηκαν σε μια σπηλιά του νησιού καθώς και το οικολογικό πάρκο της Τήλου που έχει προωθήσει πολύ τον οικοτουρισμό στο μικρό αυτό νησί των Δωδεκανήσων.

Ιστορία :Ο Τήλος ήταν, σύμφωνα με τη μυθολογία, ο ανιψιός του δασκάλου που Δία κατά την ανατροφή του στην Κρήτη. Ο Τήλος προσπάθησε απεγνωσμένα να βρει μια θεραπεία για την άρρωστη μητέρα του, ταξιδεύει πολύ και τελικά βρήκε κάποια βότανα σε αυτό το νησί που έκαναν καλά τη μητέρα του. Στη συνέχεια επέστρεψε στο νησί και έκτισε ναούς στον Απόλλωνα και τον Ποσειδώνα και έγινε ιερέας τους.
Υπάρχουν αρχαιολογικά στοιχεία που βρέθηκαν στην σπηλιά του Χαρκαδιού που αποδεικνύουν ότι το νησί είχε κατοικηθεί από την μεσολιθική εποχή. Οι Μινωίτες, Κρητικοί, είχαν κατοικήσει στο νησί γύρω στο 1500 π.Χ. και ακολούθησαν οι Μυκηναίοι και αργότερα οι Δωριείς, όπως και σε άλλα νησιά της Δωδεκανήσου. Τον 7ο αιώνα π.χ. η Τήλος και η Λίνδος δημιούργησαν αποικία στη Σικελία την Γέλα. Ή Τήλος έγινε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας τον 5ο αιώνα π.χ. και είχε οικονομική ευημερία και δικό της νόμισμα. το νησί κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους τον 1ο αιώνα π.χ.. και κατά την Βυζαντινή εποχή ανήκε στο θέμα της Σάμου μαζί με τη Νίσυρο.
Οι Ιππότες της Ρόδου κατέλαβαν το νησί το 1306 και στην συνέχεια η Τήλος καταλήφθηκε από τους Τούρκους τον 16ο αιώνα. Οι ντόπιοι ζούσαν στα βουνά για να προστατευτούν από τους πειρατές και τους Τούρκους, και δεν προχώρησαν πιο κάτω, μέχρι τον 19ο αιώνα.
Το 1912 το νησί ανήκε στην Ιταλία, και υπήρχαν και Γερμανοί στρατιώτες εδώ κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου. Έγινε μέρος της Ελλάδας το 1948 όταν ενσωματωθήκαν τα Δωδεκάνησα με την υπόλοιπη Ελλάδα.

Αξιοθέατα:Το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα απο το 15ο αιώνα έχει εγκαταλειφθεί, όμως αξίζει να το επισκεφθείτε γιατί είναι πολύ όμορφο και έχει μερικές ενδιαφέρουσες εικόνες.

Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε το Κάστρο των Ιπποτών, όπου οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη είχαν βάση τον 15ο αιώνα.
Υπάρχουν πολλές μικρές εκκλησίες του νησιού, και η εκκλησία του Αρχάγγελου Μιχαήλ είναι ίσως η πιο γνωστή και βρίσκεται στο Μεγάλο Χωριό. Ένα από τα κυριότερα αξιοθέατα του νησιού είναι το Πάρκο της Τήλου με καταπληκτική χλωρίδα και πανίδα του νησιού. Ένα άλλο ενδιαφέρον μέρος είναι το σπήλαιο του Χαρκαδιού όπου ο επισκέπτης μπορεί να δει απομεινάρια από τους νάνους Ελέφαντες που ζούσαν στο νησί πριν από 45.000 χρόνια. Τα απολιθωμένα οστά που ανακαλύφθηκαν το 1970.
Στο Μεγάλο Χωριό σώζονται τμήματα από αρχαίο τείχος. Στη θέση Κενά, κοντά στο Μεγάλο Χωριό, βρέθηκε λαξευτός τάφος με χρυσά αντικείμενα, τα οποία εκθέτονται στο μουσείο της Ρόδου.
Μέσα στο Κάστρο βρισκόταν η ακρόπολη της αρχαίας πόλης, είχε ιερό αφιερωμένο στον Πύθιο Απόλλωνα και την Αθηνά. Στα ερείπια του αρχαίου ναού είναι κτισμένη η μισοερειπωμένη εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ με τοιχογραφίες του 16ου αιώνα που όμως είναι κατεστραμμένες . Η θέα από εδω είναι εκπληκτική και η καλύτερη ώρα για να επισκεφθείτε το κάστρο είναι το απόγευμα, όπου μπορείτε να θαυμάσετε το ηλιοβασίλεμα προς τη μεριά του κόλπου του Αγίου Αντωνίου. Έξω από το κάστρο βρίσκονται δεξαμενές νερού και ερείπια του παλιού χωριού, με αγιογραφίες στα μισογκρεμισμένα εκκλησάκια. Το κάστρο αυτό αναστηλώθηκε από τους Ιωαννίτες Ιππότες της ρόδου.
Το Κάστρο της Μισαριάς είναι μεσαιωνικό κτίσμα των Ιπποτών της Ρόδου από το 1366, και βρίσκεται πάνω από το Χαρκαδιό. Σώζονται ακόμα ερείπια σπιτιών και ενός μικρού ναού. Στις παρυφές του σώζονται επίσης ερείπια ενός βυζαντινού οικισμού και μικρά εκκλησάκια του 13 και 15ου αιώνα με αξιόλογες αγιογραφίες.
Στα Λιβάδια στο βραχώδες ύψωμα Κάστελλο, βρέθηκαν αντικείμενα από την μυκηναϊκή εποχή και σώζονται τα ερείπια ενός μεσαιωνικού πύργου. Ένα άλλο σημείο που μπορείτε να απολαύστε την καταπληκτική θέα είναι το Κάστρο της Αγριοσυκιάς από τον 15ο αιώνα με ερείπια μεσαιωνικής εκκλησίας .

Στην εκκλησία του Ταξιάρχη (Αρχαγγέλου Μιχαήλ), στο Μεγάλο χωριό, έχουν μεταφερθεί οι μεγάλες ασημένιες εικόνες από τον ομώνυμο ναό του κάστρου. Το τέμπλο που είναι ξυλόγλυπτο , ο άμβωνας και ο θρόνος, είναι έργα του 19ου αιώνα. Το Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, που είναι και πολιούχος του νησιού, βρίσκεται στην πλαγιά ενός απόκρημνου βουνού, έχει ένα καταπράσινο κήπο που το περιβάλλει και είναι σαν όαση. Από το 1800 στέκει ένα θεόρατο κυπαρίσσι σαν φύλακας φρουρός του μοναστηριού . Στο μοναστήρι υπάρχει επίσης μια αγιογραφία, που αποκαλύφθηκε το 1986, και παριστάνει τον ιδρυτή του μοναστηριού Ιωνά να κρατά το μοναστήρι στο χέρι του. Η μονή αυτή χτίστηκε το 1470 περίπου και αποτελείται από ένα πύργο, κελιά, αποθήκες και άλλους χώρους γύρω από τον κεντρικό ναό. Η μονή ανακαινίστηκε το 1703 και ξανά το 1824. Το τέμπλο του είναι από τον 18ο αιώνα. Η αυλή φτιαγμένη από βότσαλο έγινε το 1843 και δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο η μονή να έχει ιδρυθεί στη θέση ενός αρχαίου ναού, ίσως του Ποσειδώνα, γιατί γίνεται αναφορά για αυτό από τον Στράβωνα.

Στο Μεγάλο Χωριό στην κορυφή του οικισμού υπάρχει επίσης η εκκλησία της Παναγιάς Θεοτόκισσας, το μεταβυζαντινό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου με αξιόλογες τοιχογραφίες και η εκκλησία της Παναγιάς Καμαριανής, στην περιοχή Πλάκα καθώς και το μοναστήρι του Αγίου Αντωνίου.
Στο Μισοσκάλι κοντά στα Λιβάδια βρίσκεται η εκκλησία της Παναγίας Πολίτισσας. Το όνομα της εκκλησιάς προέρχεται από την ιδιοκτήτρια του χωραφιού, που είχε ζήσει στην Πόλη. Κοντά στην εκκλησία αυτή βρίσκονται οι εκκλησίες της Αγίας Άννας και του Αγίου Νικολάου με αγιογραφίες από τον 13ο αιώνα. Στην παραλία των Λιβαδιών βρίσκονται τα εκκλησάκια του Αγίου Παντελεήμονα και του Αγίου Γεωργίου . Σε ολόκληρη την Τήλο σώζονται σήμερα 20 εκκλησάκια τοιχογραφημένα που αγιογραφήθηκαν κατά το διάστημα του 13ου - 16ου αιώνα.

Δραστηριότητες: Το νησί είναι πολύ ήσυχο, αλλά πολλοί επισκέπτες  κάνουν ιστιοσανίδα, το νησί είναι ιδανικό επίσης για ψάρεμα και καταδύσεις. Ο Περίπατος και οι βόλτες στη δραματικό και υπέροχη φύση του νησιού είναι επίσης αρκετά δημοφιλής, αλλά μην ξεχάσετε να πάρετε νερό μαζί σας. Επισκεφθείτε τα μουσεία με τα προϊστορικά ευρήματα δίπλα από το σπήλαιο Χαρκαδιό όπου υπάρχουν απολιθωμένα οστά από τους νάνους ελέφαντες, από ελάφια και χελώνες.

Παραλίες :Υπάρχουν αρκετές παραλίες στην Τήλο άλλες με άμμο και άλλες με βότσαλα. Μπορείτε να βρείτε τον δικό σας μικρό κόλπο, αν σας αρέσει το περπάτημα, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να πηγαίνουν σε εκείνες τις παραλίες που είναι πιο προσιτές. Η παραλία της Έριστου είναι μεγάλη και αμμώδης παραλία με μήκος πάνω από ένα χιλιόμετρο με υπέροχη γύρω περιοχή. Οι γυμνιστές πηγαίνουν στην παραλία Λεθρά, αλλά δεν είναι αποκλειστικά μόνο για αυτούς. άλλες όμορφες παραλίες είναι αυτές του Άγιου Σέργιου, της Σκάφης και ο Θεολόγος.

Νυχτερινη ζωή και διασκέδαση: Θα βρείτε μερικά μπαρ στα Λιβαδειά, και υπάρχει ακόμη και μια ντίσκο που ανοίγει την υψηλή περίοδο. Διαφορετικά, είναι ένα πολύ ήσυχο νησί. Υπάρχουν επίσης αρκετά ταβερνάκια και ψαροταβέρνες.

Φαγητό και Εστιατόρια :Το φαγητό που σερβίρεται στην Τήλο είναι παραδοσιακό, καλό ελληνικό φαγητό. Ρωτήστε για μεζεδάκια και να δοκιμάσετε μερικές από τις τοπικές σπεσιαλιτέ. Στις ψαροταβέρνες θα βρείτε φρέσκο ψάρι, καλαμαράκια, χταπόδι και άλλους θαλασσινούς μεζέδες.

Ψώνια και αγορές :Στην Τήλο θα βρείτε καταστήματα πώλησης τοπικών παραδοσιακών αναμνηστικών, καθώς και χειροποίητα κεραμικά και κλωστοϋφαντουργικά. Υπάρχουν επίσης ορισμένα τοπικά γλυκά σας που μπορείτε να αγοράσετε για το σπίτι, καθώς και κρασί και τοπικό μέλι.

Συγκοινωνίες:  Εάν δεν θέλετε να νοικιάσετε μοτοποδήλατο ή να πάτε με τα πόδια, υπάρχουν κάποια ταξί στην Τήλο και υπάρχουν βάρκες που μπορεί να σας πάνε σε κάποια από τις παραλίες

Πως θα πατε στην Τηλο δρομολόγια :  Οι περισσότεροι που ταξιδεύουν στην Τήλο προτιμούν να πετάξουν στη Ρόδο και να πάρουν το πλοίο από εκεί. Δεν υπάρχουν καθημερινά δρομολόγια
οχηματαγωγών για την Τήλο.

 (Πηγή: www.athensguide.org)

*στο μικρό αυτό νησάκι κάποτε κατοικούσαν ελέφαντες. Ναι, καλά διαβάσατε. Υπήρχαν ελέφαντες στην Τήλο και μάλιστα ήταν οι τελευταίοι ελέφαντες στην Ευρώπη! Αν ερχόσασταν στην περιοχή, πριν από 50.000 χρόνια περίπου, θα τους βλέπατε να καταφθάνουν εξ ανατολών, τότε που η Τήλος ήταν ακόμη ενωμένη με τη Μικρά Ασία και από την οποία υπολογίζεται ότι αποσπάστηκε πριν από περίπου 12.000 χρόνια.

Είναι περίεργο κι όμως αληθινό!

Οι ελέφαντες ήταν πολλοί και ένα μικρό νησάκι, σαν την Τήλο, δεν τους χωρούσε. Έτσι για να επιζήσουν, προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες και έγιναν νάνοι! Τόσο νάνοι, που το ύψος τους έφτανε μόλις τα 120-150 εκατοστά. Από τις φοβερές εκρήξεις των ηφαιστείων της Σαντορίνης και της Νισύρου, έφτασε στο νησί η ηφαιστειακή λάβα και κάλυψε τα πάντα. Έτσι οι ανασκαφές που έγιναν στο σπήλαιο Χαρκαδιό, έφεραν στο φως οστά 40 περίπου νάνων ελεφάντων, αλλά και λείψανα προϊστορικών ελαφιών και άλλων ζώων της Μεσολιθικής Εποχής.

Πριν από 4.000 περίπου χρόνια, οι νάνοι ελέφαντες εξαφανίστηκαν, έχοντας ζήσει στο νησί για 46.500 χρόνια περίπου!

Οι ντόπιοι λένε ότι απ’ όπου και αν ρίξεις ένα μπουκάλι στη θάλασσα, ακόμα κι από τη μακρινή Αυστραλία, αν πραγματικά πιστεύεις, το τάμα σου θα φτάσει στον Πανορμίτη της Σύμης. Το θρησκευτικό αυτό έθιμο, που ξεκίνησε την περίοδο της Τουρκοκρατίας, συνεχίζεται μέχρι σήμερα, και πολλά -σύμφωνα με διηγήσεις- μπουκάλια, όπου μέσα οι πιστοί έχουν γράψει τη διεύθυνση, το όνομα, την παράκληση αλλά και το τηλέφωνό τους, ρίχνουν άγκυρα στην ιερά μονή του Ταξιάρχη Μιχαήλ στη Σύμη ― πόλο έλξης χιλιάδων πιστών όλο τον χρόνο.

Η Σύμη, το όγδοο σε μέγεθος νησί των Δωδεκανήσων, περίπου πέντε ναυτικά μίλια από τα παράλια της Τουρκίας, σε κερδίζει με την πρώτη ματιά.

Μόλις το πλοίο από τη Ρόδο πλησιάσει στο λιμάνι και αντικρίσεις τη μοναδική αρχιτεκτονική με τα πολύχρωμα νεοκλασικά, το ρολόι του λιμανιού και το τελευταίο κτίριο ― αρχιτεκτονικό ίχνος της ιταλοκρατίας, που σήμερα στεγάζει την Αστυνομία. Μετά, όταν κανείς θα αρχίσει να περιπλανιέται στην πρωτεύουσα Σύμη, θα ανακαλύψει στο εσωτερικό των νεοκλασικών ζωγραφιστά ταβάνια ― δείγμα ακμής και πλούτου, τότε που καπεταναίοι και σφουγγαράδες κοσμούσαν τα αρχοντόσπιτά τους.

Τον 19ο και μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα το νησί είχε περίπου 25 χιλιάδες κατοίκους, ήταν αλιευτικό και σπογγαλιευτικό κέντρο, είχε αναπτύξει ναυπηγική βιομηχανία ικανή να κατασκευάζει γύρω στα πεντακόσια ιστιοφόρα τον χρόνο. Σήμερα, οι φιλόξενοι κάτοικοι πλησιάζουν τις τρεις χιλιάδες και τα τελευταία χρόνια πολλοί είναι αυτοί που έχουν στραφεί στον τουρισμό.

Η Σύμη έχει πολλά να προσφέρει. Ξεκινήστε από το λιμάνι, κι αφού επισκεφθείτε το Χαράνι, τον ταρσανά με δυο-τρεις από τους τελευταίους καραβομαραγκούς του Αιγαίου, ανεβείτε τα πεντακόσια σκαλοπάτια -αν το λέει η καρδιά σας-, τη γνωστή Καλή Στράτα, μέχρι το Χωριό ή Ανω Σύμη, που, όπως οι περισσότερες παλιές πρωτεύουσες των νησιών, χτίστηκε μακριά από τη θάλασσα υπό τον φόβο των πειρατών.

Στα στενά δρομάκια θα δείτε τα πρώτα αρχοντικά και πολλές εκκλησίες, μεταξύ τους την Παναγιά Χαριτωμένη και τη μεγάλη Παναγιά του Κάστρου, όπου, εάν είστε τυχεροί και βρείτε κάποιον να σας ανοίξει και εάν φυσικά δεν έχει δοθεί δάνειο για κάποια έκθεση, θα δείτε την περίφημη «Δευτέρα Παρουσία» του 16ου αιώνα. Ενα αριστούργημα του σπουδαίου ζωγράφου και μικρογράφου Γεωργίου Κλόντζα.

Η Σύμη έχει διάσπαρτες πολλές εκκλησίες και μονές. Στο φρουριακό μοναστήρι του Μιχαήλ Ρουκουνιώτη θα θαυμάσετε καταπληκτικές τοιχογραφίες του 15ου αιώνα, ενώ στην Παναγιά τη Μυρταριώτισσα, με αγιογραφίες του 18ου αιώνα, τον Δεκαπενταύγουστο γίνεται μεγάλο πανηγύρι.

Μπορείτε επίσης να περάσετε μια βόλτα από το αρχαιολογικό μουσείο που στεγάζεται στο παραδοσιακό συμιακό αρχοντικό της οικογένειας Γιαννεσκή ή στο ναυτικό όπου υπάρχει ειδικό τμήμα αφιερωμένο στη σπογγαλιεία.

Τα μαγικά νερά

Η αλήθεια είναι ότι οι καλύτερες παραλίες της Σύμης είναι προσβάσιμες με καραβάκια που κάνουν συχνά δρομολόγια. Σημειώστε παραλίες και ακατοίκητα νησάκια με απίθανα νερά. Σεσκλί, Νανού, Αη Γιώργης Δυσάλωνας, Μαρόνι. Αν θέλετε να μείνετε στο νησί, δοκιμάστε τις παραλίες Μαραθούντα, κοντά στον Πανορμίτη, και Νος, την κοντινότερη στον οικισμό της Σύμης.

Το καλοκαίρι το νησί γεμίζει τουρίστες. Είναι αγαπημένος προορισμός των Τούρκων που έρχονται με κότερα και τα βράδια γλεντάνε στις ταβέρνες του Γιαλού, αλλά πολλοί επισκέπτες έρχονται και από την Αγγλία, την Ιταλία κ.α.

Να τιμήσετε οπωσδήποτε το περίφημο συμιακό γαριδάκι μαζί με τα υπόλοιπα πιάτα της συμιακής κουζίνας και να μην ξεχάσετε να περάσετε μια βόλτα από το ζαχαροπλαστείο Στάνη, στον Γιαλό. Θα θυμάστε τον μπακλαβά του για πολύ καιρό...
(Πηγή: www.kathimerini.gr)

Τα Δωδεκάνησα αποτελούν νησιωτικό σύμπλεγμα του Αιγαίου που βρίσκεται κοντά στα μικρασιατικά παράλια. Κατά την αρχαιότητα ονομάζονται και Νότιες Σποράδες – σε αντιδιαστολή με τις Βόρειες Σποράδες και τις Κυκλάδες. Ανάμεσα στα Δωδεκάνησα, που περιλαμβάνουν μεγάλα νησιά όπως η Ρόδος αλλά και μικρά όπως η Σύμη και η Χάλκη, ιδιαίτερη θέση κατέχει η Νίσυρος, λόγω του ηφαιστείου της. Η Νίσυρος βρίσκεται ανάμεσα σε Κω, Τήλο και Αστυπάλαια. Το νησί είναι στην ουσία ένα ηφαίστειο, το σχήμα του είναι σχεδόν σφαιρικό, ενώ στη μέση βρίσκεται ο ηφαιστειακός κώνος. Η Νίσυρος αποτελεί κομμάτι του ηφαιστειακού τόξου του Αιγαίου, που περιλαμβάνει επίσης 
τη Σαντορίνη τη Μήλο και τα Μέθανα.

Το λιμάνι της Νισύρου που βρίσκεται στο Μανδράκι συνδέεται ακτοπλοϊκώς με τον Πειραιά, ενώ το ταξίδι διαρκεί περίπου 11 ώρες. Συνδέεται επίσης με συχνότερα δρομολόγια με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα μέσω τοπικής ναυτιλιακής εταιρείας, αλλά και με τα μικρασιατικά παράλια. Εναλλακτικά, μπορεί κανείς να μεταβεί στην Κω (ακτοπλοϊκώς ή αεροπορικώς) και να πάρει τα τουριστικά καραβάκια που έχουν καθημερινά δρομολόγια από Κω – Καρδάμαινα προς Μανδράκι ή το φέρι Παναγιά Σπηλιανή που παίρνει και αυτοκίνητα. Το κόστος της μίας διαδρομής είναι περίπου 7-8 ευρώ.

Η Νίσυρος δεν είναι μεγάλο νησί. Εντούτοις, για να πάει κανείς στις λοιπές παραλίες, πλην αυτές που είναι κοντά στο Μανδράκι, αλλά και στο ηφαίστειο, χρειάζεται μεταφορικό μέσο. Από το Μανδράκι μπορεί κανείς να νοικιάσει αυτοκίνητο, μηχανάκι, γουρούνα ή ποδήλατο. Χαρακτηριστικό είναι ότι για να γυρίσει κανείς όλο το νησί δε χρειάζεται πάνω από 6-7 λίτρα βενζίνης. Παρεμπιπτόντως στο νησί η τιμή της βενζίνης είναι ιδιαίτερα τσιμπημένη.

Το νησί διαθέτει και λεωφορεία, το πρόγραμμά τους όμως είναι πολύ κακό και δεν βολεύει ιδιαίτερα τον επισκέπτη. Τα δρομολόγια είναι περιορισμένα, ξεκινούν αρκετά νωρίς και ολοκληρώνονται εξίσου νωρίς. Αυτό γίνεται πιθανότατα γιατί τις υπόλοιπες ώρες τα λεωφορεία εκτελούν δρομολόγια από και προς το ηφαίστειο για τους τουρίστες που έρχονται ημερήσια εκδρομή από την Κω. Ομολογουμένως, καθημερινά εκατοντάδες ξένοι, κυρίως, τουρίστες, έρχονται από την Κω με τα τουριστικά καραβάκια, πάνε βόλτα στο ηφαίστειο και κάνουν βόλτες στο Μανδράκι. Στο νησί υπάρχουν και 2 ταξί, αλλά είναι λίγο δυσεύρετα, οπότε αν θέλετε να τα χρησιμοποιήσετε, κανονίστε το εγκαίρως. Τέλος, το νησί διαθέτει αρκετές περιπατητικές – πεζοπορικές διαδρομές και μονοπάτια για τους λάτρεις της πεζοπορίας.

Τα περισσότερα καταλύματα του νησιού είναι στην πρωτεύουσα, το Μανδράκι. Είναι το πιο βολικό μέρος για να μένει κανείς, καθώς τα περισσότερα καταστήματα, εστιατόρια, καφέ κτλ αλλά και το λιμάνι βρίσκονται εκεί. Καταλύματα υπάρχουν και στους άλλους οικισμούς του νησιού, ενώ η παραλία Παχιά Άμμος προτιμάται από κόσμο που κάνει ελεύθερο κάμπινγκ.

Η Νίσυρος δεν διαθέτει πολλές παραλίες. Οι πιο κοντινές στο Μανδράκι είναι η παραλία Χοχλάκοι (κάτω από το μοναστήρι της Παναγιάς Σπηλιανής) η οποία είναι προσβάσιμη με μονοπάτι, η παραλία του Αγίου Σάββα μέσα στον οικισμό και τα Λουτρά που απέχουν περίπου 1,5 χιλιόμετρο. Άλλες παραλίες είναι στους Πάλους όπου έχει και bar στην παραλία, στις Λυές, κάτω από την Παναγιά Κυρά και η γνωστή παραλία της Παχιάς Άμμου, η οποία απέχει περίπου 10′ από Μανδράκι με αυτοκίνητο, ενώ ακολουθεί περίπου 10-15′ καλό μονοπάτι – μόνο με τα πόδια. Κοντά στην Παχιά Άμμο βρίσκεται μία ταβέρνα, με καλό φαγητό και τιμές για όσους προτιμήσουν το ελεύθερο κάμπινγκ. Από την άλλη πλευρά του νησιού, συμπαθητική είναι η παραλία στο Αυλάκι, κάτω από το χωριό Νικειά, η οποία έχει μαύρα, ηφαιστειακά βράχια. Φυσικά υπάρχουν αρκετές παραλίες (ή μάλλον μικροί όρμοι) σε όλη την έκταση του νησιού, οπότε αν βρείτε κάποια που σας αρέσει, σταματάτε και βουτάτε. Μεγάλο μέρος της ακτογραμμής του νησιού δεν είναι προσβάσιμο από ξηρά, αλλά μπορεί κανείς να επισκεφτεί απομονωμένες παραλίες αν διαθέτει κάποιο σκάφος.

Το κυριότερο αξιοθέατο του νησιού είναι το ηφαίστειο. Βρίσκεται στο κέντρο του νησιού και είναι επισκέψιμο. Προτιμήστε νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα, καθώς η ζέστη είναι αρκετή, ενώ έτσι θα αποφύγετε και τους τουρίστες που έρχονται μαζικά με τα λεωφορεία από Κω. Η είσοδος είναι 2 ευρώ. Φροντίστε να φοράτε κλειστά παπούτσια, καθώς σε ορισμένα σημεία υπάρχουν τρύπες όπου αναβλύζει ζεστό νερό ενώ σε άλλα σημεία βγαίνει θειάφι – γι αυτό και η αντίστοιχη μυρωδιά. Το θέαμα πάντως είναι εντυπωσιακό, καθώς κανείς κατεβαίνει πραγματικά στον κρατήρα με την ονομασία Στέφανος του ηφαιστείου. Εκτός από τον κρατήρα Στέφανος, υπάρχουν άλλοι 3-4 για τους οποίους απαιτείται μικρή και εύκολη ανάβαση. Δείτε τον σχετικό χάρτη που θα σας δώσουν μαζί με το εισιτήριο εισόδου. Ο ένας από τους μικρότερους κρατήρες λέγεται Πολυβώτης, από το όνομα του μυθικού Γίγαντα, τον οποίο καταπλάκωσε ο Ποσειδώνας κατά τη Γιγαντομαχία με ένα κομμάτι που έκοψε από το νησί της Κω. Από το κομμάτι αυτό προέκυψε η Νίσυρος, κατά την μυθολογία πάντα. Στο χώρο υπάρχει και αναψυκτήριο για να δροσιστείτε από την έντονη ζέστη.
(Πηγή: www.blogtravels.gr)