Σαμοθράκη. Ένα βουνό καταμεσής στο πέλαγος. Ένα φυλαχτό στην άκρη του Αιγαίου. Μακριά για τους πολλούς μα πάντα κοντά για τους εκλεκτούς. Είναι το νησί των Μεγάλων Θεών. Οι θεοί του ουρανού, της φύσης και της θάλασσας κατοίκησαν κάποτε εδώ και τα σημάδια τους είναι ακόμη φανερά στις αισθήσεις. Δεν υπάρχουν κατάλληλες λέξεις για να περιγράψεις ένα τέτοιο μέρος. Πρέπει να το επισκεφτείς για να νιώσεις εκείνο το απόκοσμο συναίσθημα που σου προκαλεί και την ενέργεια που το περιβάλλει. Η Σαμοθράκη δεν είναι ένας κοινός προορισμός. Είναι ένας διαφορετικός προορισμός που απαιτεί να τον σεβαστείς και να τον δεχτείς όπως είναι.
Εδώ δεν θα έρθει κάποιος για την ξέφρενη νυχτερινή ζωή. Ούτε για τα κοσμικά στέκια. Δεν θα βρεις εδώ κάτι τέτοιο. Εδώ θα έρθεις για να αφεθείς στο απόλυτο γαλάζιο και στο εκπληκτικό πράσινο. Παραδεισένια τοπία, μαγευτικά δάση, ρυάκια, ποτάμια και καταρράκτες, περιμένουν να σε αγκαλιάσουν, να αφεθείς εκεί, να ξεχάσεις και να ξεχαστείς από οποιοδήποτε άλλο ήχο πέραν του ανέμου και του τρεχούμενου νερού.
Αυτό το νησί είτε θα το αγαπήσεις από την πρώτη στιγμή, είτε θα το μισήσεις. Από την πρώτη στιγμή. Έτσι συμβαίνει άλλωστε με τους τόπους που ξυπνάνε μεγάλα πάθη. Έπειτα έχεις μόνο δύο επιλογές: Να παραμείνεις ερωτευμένος μαζί του για μια ζωή, ή να ακούς το όνομα του και να φεύγεις μακριά.Είναι όμορφο,άγριο ,απόμακρο , ξεχωριστό και για λίγους. Η κάθε εποχή του είναι εμπειρία. Κάποιοι το αντέχουν μόνο καλοκαίρι, άλλοι το λάτρεψαν και χειμώνα. Έχει υπέρ και κατά όπως κάθε τόπος. Ωστόσο…τα ζυγίζεις, θέτεις προτεραιότητες και επιλέγεις…
Για τους πιστούς της Σαμοθράκης, ισχύει το : “Έρωτας ή τίποτα”. Καιέρωτας είναι το να πετάς πάνω απ’ το νησί και να τρέμει όλο το κορμί σου.Να θες να απλώσεις τα χέρια για να αγγίξεις τις χαράδρες, τις πλαγιές και τους γκρεμούς. Να λαχταράει η καρδιά σου να αφεθεί πάνω απ’ τα δάση.Έρωτας είναι να ξέρεις ότι ένα κομμάτι σου ανήκει ολοκληρωτικά εδώ…στη Σαμοθράκη. Εξάλλου, πως είναι δυνατόν να αντισταθεί κανείς στον έρωτα?
Όλοι το νιώσαμε κάποια στιγμή. Κάτι ιδιαίτερο υπάρχει σ’ αυτά τα χώματα. Μια αίσθηση αλλιώτικη. Αναπνέεις και την νιώθεις να κυλάει μέσα σου, να σ’ αλλάζει, να σε ηρεμεί. Σαν χάδι και σαν αγκαλιά. Ένα ολόκληρο νησί….μια αγκαλιά.
Μια αγκαλιά παράξενη. Λες και έζησαν μέσα της φιγούρες αλλόκοσμες. Ιέρειες της ζωής.
Και κάπως έτσι η μαγεία γεννιέται και ξεχύνεται μέσα απ’τα βλέφαρα των ματιών μας. Απλώνεται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Γιατί στα απλά κρύβεται η μαγεία, η ουσία και η ομορφιά. Εκεί που αφηνόμαστε ελεύθεροι να νιώθουμε. Εξάλλου… ότι αγαπάμε ζει πρώτα στην ψυχή μας, φωλιάζει έπειτα στο μυαλό μας και κάποτε γίνεται εικόνα, ήχος και αισθήσεις.
(Πηγή:mysamothraki.com)
